Στο φως το e-mail της τρόικας για τη μείωση του κατώτατου μισθού
Τι αναφέρει το επίμαχο ηλεκτρονικό μήνυμα προς το υπουργείο Εργασίας, που φανέρωσε τις προθέσεις της τρόικας για τον κατώτατο μισθό και την Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας
Το e-mail της τρόικας προς το υπουργείο Εργασίας, με το οποίο ζητά την κατάργηση της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, τη μείωση και το πάγωμα του βασικού μισθού έδωσε στη δημοσιότητα κατά την κοινή συνέντευξη Τύπου ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Γιάννης Παναγόπουλος...
Το e-mail εστάλει στις 2 Οκτωβρίου, λίγο πριν από τη συνάντησή της με τον Γ. Κουτρουμάνη. Στην επιστολή της η τρόικα προτείνει πάγωμα του βασικού μισθού, μέχρις ότου αρχίσει η ανάπτυξη, αναφέροντας παράλληλα ό. τι «άλλες χώρες με παρόμοιες συνθήκες μείωσαν τον κατώτερο μισθό για να βελτιώσουν τις προοπτικές της απασχόλησης».
Υποστηρίζει επίσης, ότι «ένας περαιτέρω λόγος για να μειωθούν οι μισθοί και να υπάρξει μια μετριοπαθής μισθολογική ανάπτυξη στον ιδιωτικό τομέα» είναι ότι με τον τρόπο αυτό «θα βοηθηθεί η απορρόφηση εργαζομένων που πρέπει να απελευθρωθούν από τον δημόσιο Τομέα». Στην επιστολή αναφέρονται και παρατηρήσεις της τρόικας οι οποίες συμπεριλήφθηκαν εν μέρει ή εξ ολοκλήρου στο πολυνομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών.
Στο ζήτημα των κλαδικών συμβάσεων, η τρόικα ζητά να «παγώσουν» για 3 έτη (να μην κηρύσσονται υποχρεωτικές από το υπουργείο Εργασίας και να μην επεκτείνονται ώστε να καλύψουν και τα μη μέλη). Το νομοσχέδιο προβλέπει «πάγωμα» των κλαδικών συμβάσεων για 2 έτη.
Η πρόταση της «τρόικας» για τις επιχειρησιακές συμβάσεις περιλαμβάνεται αυτούσια στο νομοσχέδιο. Σύμφωνα με τη νέα ρύθμιση, οι διαπραγματεύσεις και οι συμφωνίες μπορούν στο εξής να γίνονται, όχι μόνο από σωματεία αλλά και Ενώσεις Προσώπων κάτω των 20 ατόμων με τη συμμετοχή των 2/3 των εργαζομένων.
Ακόμη, η «τρόικα» προτείνει στην Κυβέρνηση να προχωρήσει σε διάλογο με τους κοινωνικούς εταίρους ώστε να «διασφαλίσει τη δίκαιη κατανομή του βάρους της κρίσης και των κερδών της ανάκαμψης».
«Εξίσου σημαντική», αναφέρει στην επιστολή, είναι η ανάγκη της επέκτασης των διαβουλεύσεων πέραν των κύριων διαπραγματευτών, των εθνικών και τομεακών συμβάσεων, τα συμφέροντα των οποίων πιθανά να τείνουν λιγότερο προς την προστασία των πιο ευάλωτων ομάδων».
