Φωνή από την Επαρχία

ΤΡΟΦΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΥΑΛΟ
Χωρίς νά ξέρω γιατί (δέν εἶμαι Ἠπειρώτης) μοῦ ἔρχεται ταχυδρομικά μιά συμπαθέστατη ἐφημερίδα, τά «Σελλαδίτικα Νέα». Στό τελευταῖο φύλλο ὑπῆρχε ἕνα ἄρθρο ὑπό τόν τίτλο «Ἀδυναμία καί ἀνικανότητα τοῦ ἀρχηγέτη» (φ. 170, Μάρτιος-Ἀπρίλιος 2011). Ὑπογράφεται ἀπό τόν ὑπεύθυνο γιά τήν ἔκδοση τῆς ἐφημερίδος μέ τά ἀρχικά «Σ.Ν.». Τήν παραθέτω, κόβοντας μία μόνο φράση μή καταληπτή ἀπό τούς μή Σελλαδίτες. Τό ἄρθρο ἐκφράζει ὅλη τήν ἀπόγνωση τῆς ἐπαρχίας.

Ο Σαράντος Καργάκος γράφει: "Δέν θά ἤθελα νά φανῶ σκληρός ἔναντι τῆς ἀνάπηρης πολιτικῆς τοῦ νῦν πρωθυπουργοῦ πού ἔχει κάνει τή χώρα νά χρεωκοπήσει καί τό λαό της νά «παραλοΐσει». Ἀρκετά ἐπικριτικός ὑπῆρξα ἔναντι τοῦ πατρός του ἀπό τήν προδικτατορική ἐποχή. Ὡστόσο, ἄν μπορῶ νά πνίγω τή δική μου –πού τώρα θά ἔμοιαζε μέ οὐρλιαχτό– δέν μπορῶ νά ἀγνοῶ τίς φωνές ἀπογνώσεως πού μοῦ ἔρχονται ἀπό τήν ἐπαρχία ἤ πού ἀκούω περιφερόμενος στήν ἐπαρχία. 

«Πανηγυρίζει γιά τήν ἀδόκητη ἐπιτυχία καί τή συνέχιση τῶν ἀπολαβῶν. Μετράει τή πολιτική του δύναμη μέ τή μεζούρα τῆς ποσότητας, μέ κουκιά πού ἐξασφάλισε μέ δολιότητα καί ἐξαχρείωση, γι᾽ αὐτό καί φοβᾶται μήπως σηκώσουν ἀνάστημα καί “κόψουν πέρα” οἱ ἀνίκανοι καί φαῦλοι, ἀποδυναμώνοντας τό θνησιγενές νεόπλασμα, ὅπου πειθήνια καί ὀργανικά ἀνήκουν. Γι᾽ αὐτό τούς νταντεύει καί τούς ὑπόσχεται. Ἀντί καθημερινά νά τούς συνηθίζει καί νά τούς προσγειώνει στή νομιμότητα, προσπαθεῖ νά τούς δελεάσει μέ χάνδρες καί καθρεφτάκια. Μάχεται νά συντηρήσει τό ἴδιο ἀποτροπιαστικό ἰδιοτελές παρελθόν, ἀφοῦ ὁ λαός ἐπιδοκίμασε ἀσυνείδητα καί παγιδευτικά τό σωβινιστικό καθεστώς.

«Δυστυχῶς, ἀκόμη καί σήμερα ἀποδεικνύεται ὁ πιό ἀκατάλληλος νά δώσει μάχη γιά τήν ποιότητα καί ἀνέλιξη τοῦ τόπου. Ἡ ἀτολμία καί τά μικρορουσφετάκια δέν τοῦ ἐπέτρεψαν νά σπάσει αὐγά, νά βάλει μαχαίρι στή σήψη, νά σφίξει τά γκέμια σέ πρωταθλητές τῆς φαυλότητας, νά βγάλει στό περιθώριο κραυγαλέα ἀνίκανους. Συνέχισε τήν ἐγκατασταθεῖσα πεπατημένη τῆς μπακαλίστικης λειτουργίας, χωρίς ὅραμα καί προοπτική. Ἐγκατέστησε παρεΐστικη κοινοπραξία, προκειμένου νά διαχειρίζεται ἀναπολόγητα καί κατά τό δοκοῦν τά ὅποια ποσά τοῦ ἐδίδοντο.

«Στήν περίπτωση πού ἐπιμένει νά χρησιμοποιεῖ πρόσωπα μιᾶς κάποιας ἡλικίας ἕως ὑπέργηρα πού παλιμπαιδίζουν καί εἰσχώρησαν ἀπό τά παράθυρα στή διαχειριστική κουζίνα μέ τίς ἴδιες συνταγές καί τήν ἴδια βρωμερή τσίκνα τῶν ἀλληλομαχαιρωμάτων καί θανάσιμα ἀλληλομισούμενων δειγμάτων ἀγιάτρευτης μετριότητας.

«Ἡ ἀνικανότητα καί φαυλότητα τῆς αὐτοδιοικητικῆς μηχανῆς ἔχει τήν καταγωγή της στό πελατειακό σύστημα. Γιά νά ἐλέγξουν τή συνέχιση τῆς ἐξάρτησης τῆς ψήφου τοῦ πελάτη τόν μαντρώνουν σέ ποικιλώνυμα μαντριά, τοῦ ρίχνουν καί ξεροκόμματο καί τόν μετατρέπουν σέ στρατό κατοχῆς τοῦ κάθε τόπου. Ἀποκλείουν τήν ἀξιοκρατία καί κάθε ποιοτικό ἔλεγχο, ἐξαρθρώνουν τή λειτουργικότητα τῆς αὐτοδιοικητικῆς μονάδος, ἐλαχιστοποιοῦν τήν παραγωγικότητα, νομιμοποιοῦν τήν ἀνομία, τήν κατάφωρη κοινωνική ἀδικία, κάθε στοιχειώδη εὐταξία, κάθε ἀνθρώπινη στόχευση πέρα ἀπό τήν προσωπική ἀπληστία. Τέλος, καταδιώκουν κάθε ἀντιφρονοῦντα πού δέν θέλησε νά συνταχθεῖ μέ τούς “θεόπεμπτους” σωτῆρες τοῦ κάθε τόπου.

«Δημιουργοῦν ἐργασιακή ἀσφυξία καί οἰκονομική ἀποδυνάμωση, γιά νά πτοήσουν τούς ἔχοντες αὐτεξούσια ἐκλογική συμπεριφορά. Δέν ἔχουν τήν ψυχική ἀντοχή νά δοῦν τούς συνανθρώπους κατάματα, ἀλλά αὐτό εἶναι ἴδιο τῶν ἀπατεώνων.

«Δυστυχῶς, στυγνό φασισμό γεννάει ἡ ἀπουσία κάθε κριτικοῦ ἐλέγχου τῆς διαχείρισης πόρων καί τῆς ἐτσιθελικῆς ἀρνήσεως παροχῆς πληροφοριῶν. Οἱ ἡγέτες ἔχουν τούς ἐκπροσώπους πού τούς ταιριάζουν (...).

«Εἶναι καιρός οἱ νουνεχεῖς νά ἀρνηθοῦν τόν μονόδρομο τῆς Σταύρωσης καί νά ἐπιλέξουν ἐναλλακτικά τό δρόμο τῆς Ἀνάστασης. Χάθηκε χρόνος. Θά προτιμούσαμε ὁ πολιτικός μας λόγος νά εἶναι πιό ἐπιθετικός. Ἀρκετές φορές ἐμφανιζόμαστε ἐνοχικοί ἤ προσπαθοῦμε νά δώσουμε ἐλπίδες. Τήν ἀλήθεια μόνο ὁ ἔνοχος τή φοβᾶται καί τήν ἀντιμάχεται. Τίς ἀλήθειες μας γιατί τίς φοβοῦνται πολλοί; Φοβοῦνται, γιατί ἐκ μικροῦ σπινθῆρος πυρσός ἐγείρεται».

Στά παραπάνω, πλήν τῆς συνυπογραφῆς μου, ἔχω νά προσθέσω τοῦτο μόνον: Ἡ κυβέρνηση Παπανδρέου παραπαίει σάν ἀναστημένο πτῶμα.