Ανεπανάληπτος!
Η Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία βράβευσε τον Ότο Ρεχάγκελ για την προσφορά του στο ελληνικό ποδόσφαιρο, πριν από τη φιλική αναμέτρηση της εθνικής ομάδας των Ανδρών με τον Καναδά, στη Λάρισα. Ο τέως πλέον ομοσπονδιακός τεχνικός εισήλθε στο «AEL FC ARENA» μέσα από ένα διάδρομο που είχαν δημιουργήσει οι διεθνείς, τους οποίους χαιρέτησε δια χειραψίας έναν προς ένα. Ακολούθως παρέλαβε από τον πρόεδρο της ΕΠΟ, Σοφοκλή Πιλάβιο, μια μινιατούρα της Ακρόπολης, ένα αναμνηστικό Κύπελλο κι έναν πίνακα, στον οποίο απεικονίζεται ο Γερμανός προπονητής με υψωμένο το βαρύτιμο Κύπελλο που κατάκτησε το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα επί θητείας του στην Πορτογαλία, το 2004.
Εκτός του κ. Ρεχάγκελ η ομοσπονδία βράβευσε και το συνεργάτη του, Γιάννη Τοπαλίδη. «Πέρασα εννιά χρόνια στην Ελλάδα. Είναι πια ένα κομμάτι από τη ζωή μου. Ο κόσμος μας συμπεριφέρθηκε πάρα πολύ καλά, αλλά αυτό έχει να κάνει και με την επιτυχία. Ήταν μία πετυχημένη πορεία που είχαμε μαζί με τον βοηθό μου, τους ποδοσφαιριστές και όλους τους συνεργάτες μας. Ήρθα σαν φίλος στην Ελλάδα και σαν φίλος θέλω να φύγω», δήλωσε ο κ. Ρεχάγκελ, ο οποίος συνέχισε:
«Γενικώς, ήταν ένα αποδοτικό διάστημα και μου έδινε πάντα μεγάλη χαρά. Θα θυμάμαι τα πάντα, όχι μόνο τα καλά αλλά και τα αρνητικά, όπως την εντός έδρας ήττα από την Τουρκία, αλλά και τη νίκη μας στην έδρα της Τουρκίας, τη νίκη στην Ουκρανία που μας έφερε στο Μουντιάλ, όλα…».
Ενας Γερμανός μας έφτασε στην κορυφή!
Ο Ρεχάγκελ είναι ένα κλασικό δείγμα Δυτικογερμανού προπονητή με έμμονη ιδέα την ομαδικότητα. Ανάμεσα στα συντρίμμια της μεταπολεμική Δυτικής Γερμανίας, ερασιτέχνης μπογιατζής και σκληροτράχηλος αμυντικός, ο Ρεχάγκελ αποτέλεσε λάτρη των «γερμανικών αρετών», της σκληρής δουλειάς και της πειθαρχίας. Ως τεχνικός στη Γερμανία για δεκαετίες, έπαιρνε πάντα "ομαδικούς" παίκτες, των οποίων η προσωπικότητα έπρεπε πρώτα να "εγκριθεί" σε δείπνο από τη ... σύζυγο του.
Παντού προσπάθησε να δημιουργήσει οργανόγραμμα. Όταν απολύθηκε από προπονητής της Αρμίνια Μπίλεφελντ, υποστήριξε: «τουλάχιστον χάρη σε μένα η ομάδα έχει τουαλέτα στο προπονητικό κέντρο».!!!!
Όταν επισκέφτηκε αργότερα το Μπίλεφελντ ως αντίπαλος, πάντα ζητούσε να μάθει για την τουαλέτα του. Ο Ρεχάγκελ γρήγορα ξερίζωσε τη λογική των πολλών παικτών- "μαέστρων¨ στην Ελλάδα, εισάγοντας έναν Ευρωπαϊκό, ομαδικό τρόπο ποδόσφαιρου. Έτσι οδήγησε την ομάδα στο Euro 2004 στην Πορτογαλία.
Πηγαίνοντας εκεί, έκανε διάφορες δηλώσεις του τύπου: «Τώρα που προπονώ την Ελλάδα, θέλω να κάνω μια φιλοσοφική δήλωση. Παρακαλώ σημειώστε την. Ο άνθρωπος δεν χρειάζεται τίποτα παραπάνω στη ζωή του από τους άλλους ανθρώπους».
Όσο μπανάλ κι αν ακούγεται, δικαιολογείτο στην μεταπολεμική Δυτική Γερμανία. Ειδικά οι Έλληνες παίκτες, που πριν του Ρεχάγκελ δεν έδειχναν να γνωρίζουν το ομαδικό πνεύμα, ξεκίνησαν να κηρύσσουν την αντίληψη αυτή σε πολλές γλώσσες. «Ήμασταν πολύ καλά οργανωμένοι» είπε ο Ζήσης Βρύζας μετά τη νίκη της Ελλάδας επί της Γαλλίας. Ο Άγγελος Χαριστέας, ο αναπληρωματικός της Βέρντερ Βρέμης που έγινε πρώτος σκόρερ του Euro, του έπλεξε το εγκώμιο: « Έχουμε έναν Γερμανό προπονητή, με γερμανική νοοτροπία και παίζουμε σαν γερμανική ομάδα». Στην πραγματικότητα, η Ελλάδα έκανε το ίδιο ταξίδι με την Τουρκία. Από ομάδα κοντών ντριμπλαδόρων έπαιξε βαρετό, ομαδικό ποδόσφαιρο χάρη στον Ρεχάγκελ.
Ο ίδιος ο Ρεχάγκελ το αποκάλεσε «μαθαίνοντας από το Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο». Η μετάβαση σε «ευρωπαϊκό» - εννοώντας οργανωμένο- ποδόσφαιρο, είναι η φιλοδοξία πολλών "μικρών" ποδοσφαιρικά χωρών, τόσο στο ποδόσφαιρο όσο και έξω από αυτό. Όταν αυτές οι χώρες έμπαιναν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, υιοθετούσαν και αυτόν τον τρόπο ποδοσφαίρου. Ο τελικός του 2004 έφερε την Ελλάδα απέναντι σε μία άλλη, μέχρι πρόσφατα "μικρή" χώρα. Οι Έλληνες κέρδισαν την Πορτογαλία 1-0 με ακόμα μια κεφαλιά του Χαριστέα, ο οποίος αργότερα θα γινόταν ξανά αναπληρωματικός, αυτή τη φορά στον Άγιαξ. Έτσι, αποδείχθηκε ότι με απλώς μέτριους παίκτες, έναν καλό προπονητή, με ομαδικό πνεύμα και χρόνο για προετοιμασία, σχεδόν κάθε χώρα στο περιθώριο του Ευρωπαϊκού χάρτη μπορεί τελικά να αποδώσει καλά...
Εκτός του κ. Ρεχάγκελ η ομοσπονδία βράβευσε και το συνεργάτη του, Γιάννη Τοπαλίδη. «Πέρασα εννιά χρόνια στην Ελλάδα. Είναι πια ένα κομμάτι από τη ζωή μου. Ο κόσμος μας συμπεριφέρθηκε πάρα πολύ καλά, αλλά αυτό έχει να κάνει και με την επιτυχία. Ήταν μία πετυχημένη πορεία που είχαμε μαζί με τον βοηθό μου, τους ποδοσφαιριστές και όλους τους συνεργάτες μας. Ήρθα σαν φίλος στην Ελλάδα και σαν φίλος θέλω να φύγω», δήλωσε ο κ. Ρεχάγκελ, ο οποίος συνέχισε:
Ενας Γερμανός μας έφτασε στην κορυφή!
Ο Ρεχάγκελ είναι ένα κλασικό δείγμα Δυτικογερμανού προπονητή με έμμονη ιδέα την ομαδικότητα. Ανάμεσα στα συντρίμμια της μεταπολεμική Δυτικής Γερμανίας, ερασιτέχνης μπογιατζής και σκληροτράχηλος αμυντικός, ο Ρεχάγκελ αποτέλεσε λάτρη των «γερμανικών αρετών», της σκληρής δουλειάς και της πειθαρχίας. Ως τεχνικός στη Γερμανία για δεκαετίες, έπαιρνε πάντα "ομαδικούς" παίκτες, των οποίων η προσωπικότητα έπρεπε πρώτα να "εγκριθεί" σε δείπνο από τη ... σύζυγο του.
Παντού προσπάθησε να δημιουργήσει οργανόγραμμα. Όταν απολύθηκε από προπονητής της Αρμίνια Μπίλεφελντ, υποστήριξε: «τουλάχιστον χάρη σε μένα η ομάδα έχει τουαλέτα στο προπονητικό κέντρο».!!!!
Όταν επισκέφτηκε αργότερα το Μπίλεφελντ ως αντίπαλος, πάντα ζητούσε να μάθει για την τουαλέτα του. Ο Ρεχάγκελ γρήγορα ξερίζωσε τη λογική των πολλών παικτών- "μαέστρων¨ στην Ελλάδα, εισάγοντας έναν Ευρωπαϊκό, ομαδικό τρόπο ποδόσφαιρου. Έτσι οδήγησε την ομάδα στο Euro 2004 στην Πορτογαλία.
Πηγαίνοντας εκεί, έκανε διάφορες δηλώσεις του τύπου: «Τώρα που προπονώ την Ελλάδα, θέλω να κάνω μια φιλοσοφική δήλωση. Παρακαλώ σημειώστε την. Ο άνθρωπος δεν χρειάζεται τίποτα παραπάνω στη ζωή του από τους άλλους ανθρώπους».
Όσο μπανάλ κι αν ακούγεται, δικαιολογείτο στην μεταπολεμική Δυτική Γερμανία. Ειδικά οι Έλληνες παίκτες, που πριν του Ρεχάγκελ δεν έδειχναν να γνωρίζουν το ομαδικό πνεύμα, ξεκίνησαν να κηρύσσουν την αντίληψη αυτή σε πολλές γλώσσες. «Ήμασταν πολύ καλά οργανωμένοι» είπε ο Ζήσης Βρύζας μετά τη νίκη της Ελλάδας επί της Γαλλίας. Ο Άγγελος Χαριστέας, ο αναπληρωματικός της Βέρντερ Βρέμης που έγινε πρώτος σκόρερ του Euro, του έπλεξε το εγκώμιο: « Έχουμε έναν Γερμανό προπονητή, με γερμανική νοοτροπία και παίζουμε σαν γερμανική ομάδα». Στην πραγματικότητα, η Ελλάδα έκανε το ίδιο ταξίδι με την Τουρκία. Από ομάδα κοντών ντριμπλαδόρων έπαιξε βαρετό, ομαδικό ποδόσφαιρο χάρη στον Ρεχάγκελ.
Ο ίδιος ο Ρεχάγκελ το αποκάλεσε «μαθαίνοντας από το Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο». Η μετάβαση σε «ευρωπαϊκό» - εννοώντας οργανωμένο- ποδόσφαιρο, είναι η φιλοδοξία πολλών "μικρών" ποδοσφαιρικά χωρών, τόσο στο ποδόσφαιρο όσο και έξω από αυτό. Όταν αυτές οι χώρες έμπαιναν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, υιοθετούσαν και αυτόν τον τρόπο ποδοσφαίρου. Ο τελικός του 2004 έφερε την Ελλάδα απέναντι σε μία άλλη, μέχρι πρόσφατα "μικρή" χώρα. Οι Έλληνες κέρδισαν την Πορτογαλία 1-0 με ακόμα μια κεφαλιά του Χαριστέα, ο οποίος αργότερα θα γινόταν ξανά αναπληρωματικός, αυτή τη φορά στον Άγιαξ. Έτσι, αποδείχθηκε ότι με απλώς μέτριους παίκτες, έναν καλό προπονητή, με ομαδικό πνεύμα και χρόνο για προετοιμασία, σχεδόν κάθε χώρα στο περιθώριο του Ευρωπαϊκού χάρτη μπορεί τελικά να αποδώσει καλά...
