Το παρακάτω κείμενο είναι αφιερωμένο στον άνθρωπο που διαδέχτηκα ως ...διαχειριστή ελεγχόμενων πληροφοριών, με σκοπό να σκεφτεί και να παρακινηθεί να ξεφύγει από το καφενειακό ρεπορτάζ και την εμπάθεια "λόγω προηγούμενων υπολοίπων και ανεκπλήρωτων υποχρεώσεων" και με την ΥΠΟΣΧΕΣΗ να συνεχίσω (αν χρειαστεί) με περισσότερες λεπτομέρειες...
Ο κόσμος που μας διαβάζει, ΠΡΕΠΕΙ πάντα να ξέρει...
Χαμένος στο ...λαβύρινθο ως αλλος Θησέας και το νήμα και η Αριάγνη πουθενά...
ή στο πέλαγο ως αλλος Οδυσσέας να παλεύω ακόμα μια φορά...
Στο λαβύρινθο του μυαλού σου χαμένος για μια ακομα φορά και στο πέλαγο των συναισθημάτων σου, ενός μυαλού και μιας καρδιάς που ούτε εσύ δεν ξέρεις τι θέλει.
Τρύπωσα ψάχνοντας να το λεφτερώσω και να λεφτερωθώ μα παλεύω σε δύσκολους διαδρόμους και σε διαδρομές άγνωστες, με θεριά και εχθρούς γνωστούς-αγνωστους, με σκιές και εφιάλτες.
Με μονο όπλο μου ενα καθαρό βλέμμα-καθρέφτη και την αγάπη μου.
Παλεύω με τους Λαιστρηγόνες σου και τους Κύκλωπες σου και με τον άγριο τον Ποσειδώνα, γιατι εσύ τους έστησες εκεί, γιατι τους κουβαλάς μεσα στην ψυχή σου και τους στήνεις μπροστά σου και μπροστά μου κάθε φορά.
Παλεύω με όλους αυτους που με έπλασαν οπως ήθελε ο καθείς τους. Δεν εχουν τη δύναμη ή δεν μπορούν να παλέψουν πρόσωπο με πρόσωπο με τον "εχθρό", μονο εξ' αποστάσεως και με την γνώμη που εχουν σχηματίσει όπως την νιώθει ο καθείς τους.
Πως να γνωρίσεις την σκέψη κάποιου όταν δεν σ΄αφήνει, όταν δεν το θέλει.
Πως να γνωρίσεις όλα οσα δεν λέγονται ή δεν θέλει να πει.
Οσο κι αν εμπιστεύομαι τη διαίσθηση μιλάω πάντα με βάση τα δικά μου βιώματα χωρίς να γνωρίζω τα δικά σου.
Η αλήθεια είναι ελέφαντας και μονο με την ψηλάφιση τμημάτων της δεν βγάζεις άκρη, σαν εκεινους τους μοναχούς που πίστευαν οτι ο καθένας τους ήταν αλάθητος και είχε αγγίξει ο καθένας την ...μοναδική αλήθεια.
Μονο μέρη της αγγίζουμε και ποτέ την ίδια όλόκληρη.
Ποια ειναι η αλήθεια όμως; των αισθήσεων μας, των ματιών μας, της αφής μας, της γεύσης μας, του νού μας της ψυχής μας. ΠΟΙΑ ;
Ολες μαζί, ολα τα μέρη δεν μπορουν να ξεπεράσουν το άθροισμα της πραγματικής της μιας της μοναδικής.
Πως να προσδιορίσεις κάτι που δεν το γνωρίζεις ολοκληρωτικά.
Πως να βγάλεις συμπεράσματα για το οτιδήποτε.
Πως να νιώσεις κάτι άπιαστο, λιγα λόγια και δυο σκέψεις σε ένα λευκό φόντο,
δυο στίχους δεμένους με μουσική και πέντε φευγαλέες εικόνες.
Ανθρωποι προσωρινοί, ασήμαντοι, εφήμεροι. Ανθρωποι.
Ταξιδεύουμε με τα ματια και την σκέψη στα αστέρια και ξεχνούμε οτι πατουμε στη γή.
Τοσο προσωρινοί, τοσο εφήμεροι, τοσο τρωτοί...
Και τα λεπτά κυλούν, οι ώρες διαβαίνουν και μαζί τους οι μέρες, οι μήνες τα χρόνια.
Ακομα μια Παρασκευή και μια βδομάδα που θα τελειώσει με το ΣΚύριακο που εφτασε σχεδόν.
Χανεις το λογαριασμό, μέρες, μήνες, χρονια που περνούν απο πάνω σου και σε ωριμάζουν.
Χανεις το λογαρισμό πόσες μέρες περιμένεις, πόσες ώρες ελπίζεις σ΄ενα μηνύμα, σ΄ενα χαμογελο σε μια σκέψη.
Χανεις το λογαρισμό περιμένωντας να βγείς απο τον λαβύρινθο που μόνος σου εχεις επιλέξει να μπείς. Αφ εαυτού σου που λένε.
Κάποτε πήρες την αποφαση και το πάλεψες και βγήκες,
δεν σου γινε μάθημα ήθελες να ξαναπροσπαθήσεις...
Αβυσσος η ψυχή, λαβύρινθος και η σκέψη κάθε ανθρώπου.
Αβυσσος και λαβύρινθος ο καθένας απο μάς.
Και η Ιθάκη πουθενά.
Πάντα σε μια θάλασσα συναισθημάτων, σκέψεων, λογισμών θα παλεύεις να ξεμπλέξεις, να βρεις λιμάνι να πάρεις ανάσα...
κι ο Καβάφης εκεί να σου σιγοψιθυρίζει ...
Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη
Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.
Aλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·
και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη
Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια!!!
Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα, ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.
Χωρις την Αριανδη να σου δωσει το κουβαρι, θα εισαι ενας περιπλανωμενος μπαγασάκος, χαμένος στον ...λαβύρινθο των λεξεων και των εικονων του μυαλου σου.
ΥΓ: Αλήθεια, στη Φυλή ήρθες; Ή ...δεν πρόλαβες;;;
Εδώ είμαστε και θα τα λέμε....όταν χρειάζεται!
Επί προσωπικού στη διάθεσή σου.... Τα υπόλοιπα με τον...Ταμία!
* Αγνώστου συγγραφέα...
