Ελλάδα-Ουκρανία 0-0
Σκόρερ:----
Κίτρινες: Παπασταθόπουλος
Κόκκινες:-----
Δοκάρια:-----
Διαιτητής: Ντουαμέλ (Γαλλία)
Ελλάδα (Ρεχάγκελ): Τζόρβας, Σπυρόπουλος, Μόρας, Βύντρα, Παπασταθόπουλος, Κυργιάκος, Κατσουράνης, Καραγκούνης, Σαμαράς, Σαλπιγγίδης (72' Μήτρογλου), Γκέκας (65' Χαριστέας)
Ουκρανία (Μιχαϊλιτσένκο): Πιάτοφ, Ρακίτσκι, Κούτσερ, Τίμοστσουκ, Χούσεφ (83' Αλίεφ), Κατσέριντι, Κόμπιν, Μίχαλικ, Ρόταν (46' Γιαρμολένκο), Μιλέφσκι, Σεφτσένκο
Ο αγώνας ξεκίνησε στο ΟΑΚΑ όπως οι περισσότεροι μάντευαν, δηλαδή με ιδιαίτερα προσεχτικές τις δύο ομάδες, αφού το... βραβείο (δηλαδή η παρουσία στα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου) επέβαλλε η κάθε κίνηση στον αγωνιστικό χώρο να είναι μελετημένη (ίσως, βεβαίως, κανείς δεν μπορούσε να μαντέψει το... άθλιο του αγωνιστικού χώρου, που πραγματικά ήταν σε άσχημη κατάσταση...).
Η εθνική μας πάντως επέδειξε κινητικότητα στα πρώτα λεπτά, προσπάθησε με τον Σαλπιγγίδη από τα δεξιά να δημιουργήσει ρήγματα στην άμυνα των Ουκρανών, που είχαν πάντως την πρώτη καλή φάση του αγώνα, με την απευθείας εκτέλεση φάουλ του Σεφτσένκο που απέκρουσε ο Τζόρβας.
Το σουτ του Ρόταν ήταν και ό,τι καλύτερο είδαμε από πλευράς φάσεων στο πρώτο 25λεπτο. Οι δύο ομάδες... "φώναζαν" ότι κοίταζαν πρώτα τα αμυντικά τους καθήκοντα και ύστερα -αν μπορέσουν- να "κλέψουν" το παιχνίδι με μια καλή ευκαιρία, με ένα γκολ και σε αυτό το μοτίβο συνεχίστηκε η αναμέτρηση στα επόμενα λεπτά. Η εθνική μας... "έγερνε" δεξιά, καθώς όσες φορές προσπάθησε να κάνει κάτι καλό επιθετικά γινόταν από την πλευρά του Σαλπιγγίδη, σε ένα παιχνίδι πάντως απόλυτα μοιρασμένο. Για θέαμα... ούτε λόγος, αφού η σκοπιμότητα... κυριαρχούσε και αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, αν ήταν κάποιος ουδέτερος και δεν υποστήριζε κάποια από τις δύο ομάδες, τότε δεν θα άντεχε την παρακολούθηση της αναμέτρησης.
Στο 35'... κάτι πήγε να κάνει η Ουκρανία, με το σουτ του Χούσεφ μέσα και δεξιά στην Ελληνική περιοχή, ο Τζόρβας όμως μπλόκαρε, το 0-0 δεν μπορούσε και δεν άλλαξε ποτέ από το να είναι το αποτέλεσμα του πρώτου ημιχρόνου, από τη στιγή που ούτε η μοναδική καλή φάση της εθνικής, στο 44', δεν βρήκε στόχο: Ο Καραγκούνης εκτέλεσε το φάουλ και ο Γκέκας πήρε την κεφαλιά για να αποκρούσει δύσκολα ο Πιατόφ. Αχαρος αγώνας για τους επιθετικούς των δύο ομάδων, αφού όλο το "βάρος" είχε "πέσει" σε άμυνα και κέντρο, κακό παιχνίδι και μια "λευκή" ισοπαλία που άφηνε τα πάντα ανοιχτά για την επανάληψη.
Επανάληψη... ριπλέι
Το παιχνίδι θα άλλαζε ύφος και φιλοσοφία μόνο αν κάποια από τις δύο ομάδες άνοιγε το σκορ. Το προσπάθησε ο Σαμαράς με ένα σουτ στο 47ο λεπτό, οι Ουκρανοί όμως έφτασαν πολύ πιο κοντά στο γκολ, όταν τρεις Ουκρανοί δεν κατάφεραν να νικήσουν δύο Έλληνες αμυντικούς και το σουτ του αμαρκάριστου Μιλέφσκι πέρασε άουτ, σε μία φάση που οι Έλληνες διεθνείς διαμαρτυρήθηκαν έντονα για οφσάιντ χωρίς να έχουν δίκιο όμως. Το παιχνίδι εξακολουθούσε να μην έχει ρυθμό και αυτό βόλευε τους φιλοξενούμενους, που κρατούσαν με άνεση το μηδέν παθητικό και είχαν το μεγαλύτερο μερίδιο από τις λίγες καλές φάσεις του αγώνα. Η Ελλάδα έψαχνε τη μια και... καλή φάση που θα έστελνε την μπάλα στα δίχτυα, είτε με στημένη μπάλα, είτε με πλαγιοκόπηση, δεν έδειχνε όμως ικανή να τα καταφέρει με τη συμπλήρωση μιας ώρας αγώνα.
Στο 66ο λεπτό ο Κατσουράνης απείλησε με σουτ από το ύψος της περιοχής, ενώ δευτερόλεπτα νωρίτερα ο Ρεχάγκελ είχε αντικαταστήσει τον Γκέκα με τον Χαριστέα, προκαλώντας ερωτηματικά με την κίνησή του και λίγο αργότερα πέρασε στο παιχνίδι και τον Μήτρογλου, γιατί μπορεί η εθνική να κράταγε το μηδέν στην άμυνα, επιθετικά όμως ήταν ουσιαστικά και πρακτικά ακίνδυνη και οι Ουκρανοί εξακολουθούσαν να είναι... σχετικά πιο επικίνδυνοι, όπως με το σουτ του Μίχαλικ στο 68ο λεπτό. Πάντως και οι δύο αλλαγές αντιμετωπίστηκαν με... σκεπτικισμό από την εξέδρα, ακούστηκαν και κάποιες αποδοκιμασίες, καθώς ουσιαστικά σχήμα δεν άλλαξε η εθνική (επιθετικοί βγήκαν, επιθετικοί μπήκαν) και οι Ουκρανοί συνέχιζαν να είναι καλύτεροι στο χώρο του κέντρου, από όπου ξεκίναγαν τα περισσότερα προβλήματα του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος.
Επιχείρηση... μηδέν
Με το θέαμα που πρόσφεραν και την τακτική που είχαν οι δύο ομάδες, το γκολ μόνο με... θαύμα ή από λάθος μπορούσε να μπει στο τελευταίο δεκάλεπτο και η επιχείρηση "μηδέν παθητικό" βρισκόταν σε φουλ δράση. Κι ας έκανε ο Σαμαράς ένα καλό σουτ με τη συμπλήρωση 80 λεπτών αγώνα κι ας υπήρξε μια σύγχυση στα Ελληνικά καρέ ένα λεπτό αργότερα κι ας έκανε μια καλή κεφαλιά ο Κυργιάκος στο τρίτο λεπτό των καθυστερήσεων. Το 0-0 ήταν το τελικό αποτέλεσμα, η Ουκρανία πήρε αυτό που ήθελε, απέναντι σε μια καλή εθνική, που μπορεί να ήθελε αλλά δεν μπορούσε. Όλα τα θετικά της Ελλάδας ήταν αμυντικής φύσεως, όπως το μαρκάρισμα του Παπασταθόπουλο πάνω στον Σεφτσένκο, με τον Ουκρανό σούπερ σταρ να μην φαίνεται ιδιαίτερα μέσα στο παιχνίδι, το γκολ δεν ήρθε από... τύχη ή από στημένο και τώρα όλα θα παιχτούν στην Ουκρανία. Διατηρεί πάντα τις ελπίδες της εθνική μας ομάδα, το 0-0 είναι...πονηρό αποτέλεσμα και μάλλον της ταιριάζει περισσότερο το παιχνίδι των αντεπιθέσεων που θα παίξει στο εκτός έδρας παιχνίδι, η αλήθεια όμως είναι ότι απογοήτευσε με τη συνολική της εικόνα χτες το βράδυ...
*** Τόσο μετά το τέλος του αγώνα, όσο και κατά την αντικατάσταση του Δημήτρη Σαλπιγγίδη από τον Κώστα Μήτρογλου, μερίδα του κόσμου αποδοκίμασε με γιούχες τις επιλογές του ομοσπονδιακού προπονητή...
